donderdag, 04-10-2001 (c) Copyright 2001 Leidsch Dagblad. Alle rechten voorbehouden
'Dat waren nog eens tijden'
LEIDEN -
Toeschouwers op de Witte Singel kijken naar elkaar, zolang van de optocht nog niets valt te zien. Hier en daar zitten wat gaten in het publiek. Voor de rest is het weer lekker druk, als altijd. De parade kondigt zich ineens aan, van ver klinkt al muziek. Draaiorgelmannen die voor de stoet uitlopen, proberen nog een centje te verdienen. "Wilt u ook gaan zitten?" vraagt een man aan een groepje dat zijn uit-zicht belemmert.Langs de route staan weer stoelen in alle soorten en maten, viskrukjes, boodschappentassen en kinderbuggy's en maxicosi's, waarvan de bagagenetjes zijn volgepropt met eten of speelgoed. Flessen wijn zijn al even populair langs de singel. Een vrachtauto met laadbak van de afdeling Wegbebakening van Milieu en Beheer gaat als altijd voorop in de lange stoet. "Oh wat leuk, wat origineel", kirt een dame met Aerdenhouts accent op de Neksluisbrug. Ze gaat zwart gekleed, draagt een net zo zwarte, blitse, zonnebril en heeft rode lippenstift op.
De koets met de burgemeester en zijn vrouw, en de voorzitter van de 3 October-Vereeniging en diens eega, glijdt voorbij. "Wat origineel", roept mevrouw Aerdenhout opnieuw uit. Een omstander kijkt verontwaardigd toe. Zeker nieuw hier, wordt hem gevraagd, waarna hij krijgt uitgelegd dat het al jaren zo gaat hier op de brug.
Een echte Evelien, vindt de dame in het zwart van een vrouw in de stoet die ze aanwijst. Bij studentenvereniging Minerva zijn het allemaal Evelienen. "Wel zwaaien hoor", en de dame met de rode lippenstift zwaait, "anders mag je volgend jaar niet meer mee." De Minerva-meisjes wuiven terug. "Brutale apen", zegt ze over de mannen van een roeivereniging. "Kijk, hij loopt in een gescheurd pak."
"Ik zie nog niet veel dansen hier", zegt de orkestleider van de big band die speelt op een praalwagen. Dat laat een clubje vrouwen aan de kant zich geen twee keer zeggen. Een vader van een gezin is slim geweest. Hij heeft een keukentrap neergezet. Zijn dochter zit op het bovenste plankje en heeft zo het beste uitzicht van allemaal.
De jurywagen van de Joppenszprijzen passeert. Ereprijs voor Docos, staat erop. De eerste prijs in de taptoe, de Joppensztrofee, ging naar Sint Jozef. "Docos mocht niet meer winnen", verduidelijkt een man aan zijn vrouw. "Belachelijk toch? Na drie keer mag je hem toch houden?"
De parade roept onmiskenbaar herinneringen op aan de dag van toen, het thema van de optocht voor dit jaar. Oude handkarren komen voorbij, een oude eend van de Wegenwacht, en vlak daarvoor een klassieke touringcar van Beuk. We belanden in 1966. Koningin Beatrix en prins Claus rijden langs in hun koets, met in hun kielzog een groepje demonstranten. Ivanhoe gaat te paard, en de nagebootste Beatles spelen Love Me Do in hun Yellow Submarine. Later duikt John Lennon opnieuw op, dit keer in bed bij Yoko Ono. Hippies delen rozen uit. Vrouwen houden bordjes met Ban de BH omhoog. "Dat waren nog eens tijden", zegt mevrouw Aerdenhout.
De nozems op oude scooters, Solexen en Puchs maken dankbaar gebruik van een flink gat in de stoet. Zij organiseren ter plekke een brommerrace. De dame met de rode lippenstift lonkt en mag even mee achterop bij een man met veel haar. Hilariteit langs de kant. "Nu moet jij het overnemen", zegt een man tegen een andere vrouw. "Gewoon roepen wat origineel, dat mensen moeten zwaaien, enig, of leuke hoed. Dat lukt toch wel?"
Musicalgroep Cats houdt even stil op de brug. Een kat lurkt aan een pijpje Hertog Jan. "Een poes die bier drinkt, dat kan niet", luidt het commentaar van één. "Alleen op drie oktober", zegt een tweede. "Volgens mij moet er melk in", zegt een derde tegen zijn kind.
De finale is een groot carnavalsfeest. De muziek en de schaars geklede beweeglijke jongedames zorgen voor een swingend slot. In een mum van tijd zijn de stoepen leeg. De Witte Singel is weer teruggegeven aan de auto's.
Robbert Minkhorst
Wilt u ook gaan zitten ?
De dame met Aerdenhouts accent
Van ver klinkt al muziek
